ฤดูร้อนของความท้อแท้ของยุโรป

ความรักในฤดูร้อนมักจะหายวับไป – เต็มไปด้วยความอบอุ่นและความตื่นเต้นเท่านั้นที่จะจบลงอย่างกะทันหันทิ้งไว้ข้างหลังมากกว่าความทรงจำที่ชื่นชอบ นั่นเป็นความรู้สึกของฤดูร้อนนี้: มันเริ่มต้นด้วยการมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับข้อตกลงทางการค้าและความก้าวหน้าในยูเครน แต่คลี่คลายอย่างรวดเร็ว ความไม่แน่นอนทางการค้ากลับมาแล้วสงครามก็เกิดขึ้นพร้อมกับการบาดเจ็บล้มตายที่เพิ่มขึ้นและยุโรปก็ต่อสู้กับวิกฤตการณ์ทางการเมืองอีกครั้ง

ฤดูร้อนนี้เปิดเผยการเปลี่ยนแปลงของการแปรสัณฐานในภูมิศาสตร์การเมืองอีกครั้ง ข้อตกลงการค้าของสหรัฐฯ-สหภาพยุโรปเปิดเผยถึงช่องโหว่และการพึ่งพาของยุโรปแสดงให้เห็นว่าสหภาพยุโรปเป็นเรื่องน่าเศร้าที่เป็นผู้ซื้อขายมากกว่าผู้ทำข้อตกลง เพิ่มไปที่การประชุมทรัมป์-พอตินในอลาสก้าและการประชุมสุดยอดความร่วมมือเซี่ยงไฮ้และภูมิทัศน์ทางการเมืองที่เปลี่ยนแปลงไปนั้นยากที่จะเพิกเฉย

น่าแปลกที่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ยังไม่ได้ทิ้งร่องรอยที่มองเห็นได้ในเศรษฐกิจโลก แต่เช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างจำนวนมากผลกระทบมักจะต้องใช้เวลาในการพื้นผิว เพียงเพราะเราไม่เห็นรอยแตกตอนนี้ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่ได้เกิดขึ้น นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับภาษี บริษัท – ทั้งอเมริกันและต่างประเทศ – สามารถดูดซับค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้นได้นานเท่านั้น ในที่สุดค่าใช้จ่ายเหล่านั้นจะถูกส่งต่อไปยังผู้บริโภคหรือนำไปสู่การลดการผลิต ในยุโรปมีรายงานว่าเกิดขึ้นแล้ว

ท่ามกลางสิ่งเหล่านี้ยุโรปยังคงดิ้นรนเพื่อค้นหาสถานที่ เลนส์ไม่ค่อยดี บางคนถึงกับขนานนามในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา“ ฤดูร้อนแห่งความอัปยศอดสูของยุโรป” เมื่อพูดถึงการค้าฉันมีแนวโน้มที่จะเห็นด้วย แต่ในพื้นที่อื่น ๆ ยุโรปได้พยายามก้าวขึ้น ที่โดดเด่นที่สุดการใช้จ่ายด้านการป้องกันเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญและการประสานงานระหว่างผู้นำยุโรปในยูเครนได้ดีขึ้น ถึงกระนั้นด้วยแรงกดดันที่เข้มงวดมากขึ้นมันก็ยุติธรรมที่จะถามว่าบางประเทศจะรักษาภาระผูกพันด้านการป้องกันของพวกเขาได้นานแค่ไหน

ในขณะที่เราทำเครื่องหมายครบรอบปีแรกของรายงาน Draghi ที่มีชื่อเสียงจุดอ่อนหลักของยุโรปนั้นถูกวางอีกครั้ง: ไม่ใช่การวิเคราะห์หรือการรับรู้ที่ขาด แต่ความเต็มใจ – และความสามารถ – เพื่อนำการเปลี่ยนแปลงที่มีความหมาย ใช่มีความพยายามที่จะตัดเทปสีแดงและเปิดตัวความคิดริเริ่มใหม่ ๆ ด้วยชื่อที่ฉูดฉาดเช่น “เข็มทิศการแข่งขัน” และ “ข้อตกลงอุตสาหกรรมที่สะอาด” แต่นอกเหนือจากการกระตุ้นการคลังของเยอรมันและความพยายามในการป้องกันสารเพียงเล็กน้อยก็เปลี่ยนไป คำแนะนำส่วนใหญ่ของ Draghi ได้รับการรดน้ำลงลดลงหรือคาดเดาได้ – วิ่งเข้าสู่ความต้านทานในระดับรัฐสมาชิก

วิกฤตการณ์ทางการเมืองในปัจจุบันในฝรั่งเศสในขณะที่ยังคงเป็นเรื่องในประเทศจะไม่ทำอะไรมากมายเพื่อส่งเสริม Europhoria และเมื่อฝรั่งเศสเผชิญกับปัญหาด้านการเงินสาธารณะที่ร้ายแรงและดิ้นรนเพื่อเห็นด้วยกับความเข้มงวดหรือการปฏิรูปทุกคนสามารถจินตนาการได้ว่าเยอรมนีลงนามใน Eurobonds หรือไม่? ฉันทำไม่ได้อย่างแน่นอน

ความสัมพันธ์ของฉันกับยุโรปกินเวลานานกว่าหนึ่งฤดูร้อน แต่มันก็น่าหงุดหงิดที่เห็นว่ามันไม่สามารถ – หรือไม่เต็มใจ – ขึ้นสู่โอกาส ดูเหมือนว่ารัฐบาลเยอรมันจะติดอยู่ในรูปแบบเศรษฐกิจในศตวรรษที่ 20 และอื่น ๆ อีกมากมายทั่วยุโรปปรากฏว่าตาบอดต่อการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและผลทางเศรษฐกิจของพวกเขา ราวกับว่ายุโรปกำลังติดอยู่กับของขวัญที่น่ายินดีเกินไป

หรืออย่างที่ Jean-Claude Juncker เคยกล่าวไว้ว่า:“ ผู้นำรัฐบาลทุกคนรู้ว่าต้องทำอย่างไรพวกเขาไม่รู้วิธีที่จะได้รับการเลือกตั้งอีกครั้งหากพวกเขาทำ” ฉันต้องการพูดมากขึ้น?