ความเสี่ยงที่จะล้มล้างความพยายามสามทศวรรษ

Warren Buffett โต้เถียงกันมานานแล้วเกี่ยวกับการแยกหุ้น เนื่องจากเขาเชื่อว่าการแยกหุ้นจะทำให้เกิดความปั่นป่วนในการซื้อขาย เชิญชวนนักเก็งกำไรระยะสั้น และแยกราคาหุ้นออกจากมูลค่าธุรกิจพื้นฐาน

การแยกทางเป็นขั้นตอนหนึ่งที่ Berkshire Hathaway จะไม่ทำตามมุมมองของ Buffett เนื่องจากสิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าลดระดับเขตเลือกตั้งของผู้ถือหุ้นที่มีอยู่และความเสี่ยงในการพลิกกลับ “สามทศวรรษแห่งการทำงานหนัก” ในการสร้างฐานผู้ถือหุ้นที่มีเหตุผลและคำนึงถึงเจ้าของของ Berkshire

ทำไมบัฟเฟตต์ถึงคัดค้านการแยกหุ้น

บัฟเฟตต์มุ่งเน้นไปที่พฤติกรรมของนักลงทุนและต้นทุนที่เสียดทานในกรณีของเขาจากการแยกทาง พวกเขา:

1. เพิ่มการหมุนเวียนของหุ้นและดังนั้นจึงเรียกว่า “ล้วงกระเป๋า” ของต้นทุนการทำธุรกรรม
2. ดึงดูดผู้ซื้อเก็งกำไรที่เน้นที่ราคาเสนอ ไม่ใช่มูลค่า และด้วยเหตุนี้
3. นำไปสู่ราคาที่เบี่ยงเบนไปจากมูลค่าที่แท้จริง

ดังนั้นเขาจึงสรุปว่า “ไม่มีการชดเชยข้อได้เปรียบ” ในการแบ่งหุ้นคลาส A แบบดั้งเดิมของ Berkshire

เป้าหมายที่กว้างขึ้นของ Buffet คือราคาในตลาดที่เกี่ยวข้องกับมูลค่าที่แท้จริงอย่างมีเหตุผล นั่นต้องอาศัยการคัดเลือกตนเอง เจ้าของระยะยาวที่คิดเหมือนหุ้นส่วนทางธุรกิจมากกว่าผู้ค้า เขาโต้แย้งว่าการนับจำนวนหุ้นที่ต่ำกว่าเพื่อทำให้ราคาสติกเกอร์ลดลง ดึงดูดกลุ่มคนผิด: “คนที่ซื้อด้วยเหตุผลที่ไม่มีคุณค่ามักจะขายด้วยเหตุผลที่ไม่มีคุณค่า”

ข้อยกเว้นสองประการ: การแบ่งปันคลาส B และการแบ่งส่วน 50 ต่อ 1

อย่างไรก็ตาม บัฟเฟตต์ได้สร้างข้อยกเว้นไว้สองประการในประวัติศาสตร์ของเบิร์กเชียร์ ซึ่งอาจทำให้ผืนน้ำขุ่นเมื่อเกิดการแตกแยก ประการแรกคือการสร้างหุ้น Class B ของ Berkshire (BRK.B) ในปี 1996 เพื่อต่อสู้กับการแพร่กระจายของกองทุน “โคลน” ของ Berkshire ที่มีค่าธรรมเนียมสูง และเพื่อนำเสนอเครื่องมือที่มีราคาต่ำกว่าสำหรับนักลงทุนระยะยาวที่แท้จริงในการลงทุนใน Berkshire

เขาเน้นย้ำว่านี่คือการรักษาวัฒนธรรมผู้ถือหุ้นที่ช่วยตัดสินใจลงทุน B-class ถูกตั้งค่าไว้ที่ประมาณ 1/30 ของหุ้น A (โดยสิทธิในการลงคะแนนเสียงลดลง) เพื่อให้มีประโยชน์ แต่ยังคงมีตั๋วเข้าชมที่ใหญ่พอที่จะป้องกันผู้ที่มีความคิดเก็งกำไรล้วนๆ วันนี้หุ้น B ซื้อขายที่ 1/1,500 ราคาตลาดของหุ้น A

ประการที่สอง ในปี 2010 Berkshire ดำเนินการแบ่งหุ้น Class B ในราคา 50 ต่อ 1 เพื่อบรรลุการเข้าซื้อกิจการ Burlington Northern Santa Fe (BNSF) เอกสารที่ยื่นต่อกฎระเบียบของ Berkshire กำหนดกรอบการแบ่งแยกอย่างชัดเจนว่าเป็นวิธีการอำนวยความสะดวกในการทำข้อตกลง มากกว่าที่จะเป็นจุดยืนใหม่เกี่ยวกับการแยกหุ้น

มันหมายถึงอะไรสำหรับนักลงทุน

สำหรับนักลงทุน มีประเด็นสำคัญสองประการ

1. อย่าเข้าใจผิดว่าราคาสติ๊กเกอร์ที่ต่ำกว่าคือความคุ้มค่า– การแยกทางไม่ได้เปลี่ยนพื้นฐานของธุรกิจ แต่สามารถเปลี่ยนพฤติกรรมเกี่ยวกับหุ้นได้ บัฟเฟตต์ต้องการให้พฤติกรรมดังกล่าวสอดคล้องกับปัจจัยพื้นฐานในระยะยาว ไม่ใช่แรงกระตุ้นในการซื้อขายระยะสั้น
2. อนุญาตให้เข้าโดยไม่ต้องรดน้ำปรัชญา โครงสร้างแบบสองชั้นทำให้นักลงทุนรายย่อยสามารถซื้อหุ้น B โดยไม่ทำให้หุ้น A ลดลง สิ่งนี้ทำให้ Berkshire สามารถลงทุนเชิงกลยุทธ์ในขณะที่ยังคงรักษาวัฒนธรรมของฐานนักลงทุนหลักไว้ได้

บรรทัดล่าง

บัฟเฟตต์พูดตรงไปตรงมาเกี่ยวกับปัญหานี้ เขาเขียนว่าการแยกทางจะเพิ่มต้นทุนการซื้อขาย ลดอันดับจำนวนผู้ถือหุ้น และส่งเสริมให้ราคามีความเกี่ยวข้องกับมูลค่าทางธุรกิจที่แท้จริงน้อยลง แนวทางของเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่มีการเปลี่ยนแปลง แม้ว่า Berkshire ได้เพิ่มหุ้น B และแยกหุ้นเหล่านั้นเพื่อวัตถุประสงค์ในการซื้อกิจการโดยเฉพาะ ขณะเดียวกันก็ยืนยันว่าหุ้น A จะไม่มีวันถูกแยกออก